solo

[remone]

Solo is voor mij het meest ultieme. Met zijn tweeen is ook leuk maar toch al echt anders, je bent meer afgeleid vande essentie.met nog meer op pad is ook prima maar in mijn optiek word het dan meer gezellig samenzijn dan natuurbeleving. Alleen op pad zie ik al veel meer wild.

Moest er de eerste keer wel aan wennen, maar dat was vooral het idee van illegaal wildkamperen weg van alles en iddereen. (Angst gepakt te worden, angst voor enge mannen, angst voor niet kunnen slapen enz)
Nu ervaar ik het als even tijd voor mezelf, het systeem resetten, even ervaren waar het in essentie allemaal om draait in het leven. Hoe minder je in harmonie leeft met jezelf, hoe minder prettig het word ervaren om alleen te zijn. Hoe beter ik in mn vel zit, hoe heerlijker het solo buiten is.
Eenzaam voelen hoort wat mij betreft ook bij het niet goed in je vel zitten. Het enige wat ik even op dat vlak merk is het gemis aan mn vriendin en de kinderen. Dat is meer even de omschakeling van het drukke dagelijkse bestaan naar het ware leven cq ritme des levens.
Ik kan op die solotrips letterlijk van een afstand kijken naar mn huidige leven. Veel meer diepgang in mn eentje dan met meerderen.
Ik slaap ook veel beter buiten. Ik lees wel eens over 'lichter' slapen, dat ervaar ik soms ook, echter ben ik toch beter uitgerust. Heeft wellicht te maken met de natuurbeleving of wel de ontspannen houding die de hangmat biedt.

Laat ik even een harde stelling droppen, wellicht wat insinuerend maar dat vond ik wel passen bij de toonzetting vande openingspot, tikkeltje arrogant zelfs wellicht;
als bushcraft solo niet je ding is, is bushcraft überhaupt niet je ding.

[Gerbenvink]

Ik vind het ook heerlijk om alleen op pad te gaan. Maar met iemand samen heb je het voordeel dat je van elkaar kunt leren. Maar een nadeel dan is dat het inderdaad gezelliger is dan een natuurbeleving.

Ik vind die stelling van je deels waar want ik vindt dat je als bushcrafter je ook alleen moet kunnen redden in het bos en je ding moet kunnen doen.

[jaspertimm]

[quote="remone"]
als bushcraft solo niet je ding is, is bushcraft überhaupt niet je ding.
[/quote]

Hm, in je eentje het bos in in een heel ander ding dan samen.
Ik vind het eigenlijk uberhaupt niet te vergelijken.

En met welke rede ga je het bos in? Is ook heel belangrijk.
Soms ga ik alleen het bos in om te onthaasten en te chillen. Wat ik herken in je verhaal.

Soms alleen om te oeffenen bv, 4 verschillende vuurboog sets te maken en te gebruiken.

Of juist om met een ander in het bos te zijn, en hem wat dingen te laten zien.

Er zijn zo veel manieren.

http://forum.bushcraftnederland.nl/http://forum.bushcraftnederland.nl//viewtopic.php?t=3;topicseen
Als je dit stone age living in je eentje wil gaan doen bijvoorbeeld. Gaat het je nooit lukken in je eentje want je hebt juist meerdere mensen nodig.
de 2 weken houd je wel uit, maar 3 maanden word al gelijk heel heel heeeeeeel lastig!

*wat kant tekeningetjes

[thijmen1]

het is inderdaad hoe je het bos in gaat

als ik met mijn warbonnet hangmat en hamockgear underquilt 6 pakken advanture food
het bos in ga vermaak ik me ook prima hoef ik nergens op te letten alles bij de hand, en zo kan het en kan het voor jouw leuk zijn

maar er zijn wegen die niet alleen te bewandelen zijn, waar je niet sterk genoeg voor bent of waar je meer mensen bij nodig hebt om al die taken te vervullen, langdurig emotioneel alleen zit ....

ik denk dat die stelling  iets te hard is, er komen zoveel dingen bij kijken

en voor iedereen is de bushcraft ervaring anders

en als je praat over een nachtje of een weekendje, dat lukt iedereen wel, als ze er voor open staan.

[hvm]

[quote="remone"]
Solo is voor mij het meest ultieme. Met zijn tweeen is ook leuk maar toch al echt anders, je bent meer afgeleid van de essentie.met nog meer op pad is ook prima maar in mijn optiek word het dan meer gezellig samenzijn dan natuurbeleving. Alleen op pad zie ik al veel meer wild.

[...]

Laat ik even een harde stelling droppen, wellicht wat insinuerend maar dat vond ik wel passen bij de toonzetting vande openingspot, tikkeltje arrogant zelfs wellicht;
als bushcraft solo niet je ding is, is bushcraft überhaupt niet je ding.
[/quote]

Primitieve volkeren leven samen om te leven, niet om de essentie te vinden, wild te zien of de natuur te beleven. Je noemt de dingen die jij als waardevol ervaart in het uitoefenen van bushcraft, maar er zijn allerlei redenen te verzinnen. Ik denk dat bushcraftvaardigheden om allerlei redenen zijn toegepast, waaronder ook praktische als: geen geld voor een woning, of: meer geld overhouden voor alcohol.

[Anneke]

als bushcraft solo niet je ding is, is bushcraft überhaupt niet je ding.

Ik wil daar wel de volgende stelling tegenover stellen: als bushcraft je ding is, is samen leren en leven je ding.

(Hetgeen niet wil zeggen dat je nooit een tijd alleen op pad zou mogen!)

[EdgeOutdoors]

[quote="arjuna"]
Er is nog een beperking die ik mag over winnen ,de stoelgang, deze wil pas naar 4 dagen zijn intreden doen dit heeft met mijn gevoel van veiligheid te maken mijn lichaam geeft dit wat ik denk aan. [/quote]

Niet geheel abnormaal hoor ik heb dat soms ook terwijl ik er helemaal geen problemen met heb om in het bos naar het toilet te gaan. Ik heb me ook al afgevraagd hoe dat komt maar ik weet het niet. Ik denk dat je in het bos gewoon veel meer in beweging bent en daarom veel meer je eten verbrand en minder "afval" hebt en het daarom dus langer duurt voor je moet gaan...


[quote="jaspertimm"]
Ik maak kunst. Tijdens mijn opleiding moesten we iets doen met crissis. Uiteindelijk heb ik in mijn eentje zo lang mogelijk in een kelder geslapen in mijn eentje met alleen water en verder niks! Dit was echt mega terror heftig. Dan ben je zo alleen, geen enkele prikkel. Jij en je hoofd en lichaam. Nou, ik vond het echt ziek heftig en super confronterend. Ik gaf het op op het moment dat ik mega kop pijn had, bijna in janke uitbarste en met mijn hoofd tegen de muur aan sloeg. Ik had dit laat door en toen ik het door had stopte ik direct en stapte ik er uit. [/quote]

Dat is wel heftig hoor. Daar is echt wel niemand voor gemaakt en volgens mij is dit goed om getraumatiseerd door te geraken. In dergelijke omstandigheden gaat iedereen eronder.

Binnenkort ga ik nog eens solo op pad... in Finland. Ik zal dan wel een kort verslagje schrijven 

[Sander2000]

Lang verslagje incl foto's zou ik ook niet erg vinden hoor

[yuno]

Komende September 2 weken "solo" hike noord zweden met elke avond een nieuwe locatie voor mijn tentje

Voor mij is het moeilijkste dat ik niks kan delen. Niet zozeer de mooie dingen die ik daar verwacht te gaan zien. Maar de voorbereiding,besprekingen afwegingen die je maakt VOOR vertrek. Momenteel kan ik uuuuuuuuuuuuuuuren vertellen over de vakantie die ik over 2 maanden ga beleven. Stel je voor hoe dat gaat zijn als ik terug kom .

Langste tijd die ik ooit alleen heb mogen spenderen (zonder ook een mens te zien) is 5 dagen en dat had van mij 14 dagen mogen zijn. De rust die ik dan ervaar is letterlijk overweldigend. De emoties/gevoelens die op komen borrelen moet ik dan wel weer een plekje geven anders loop ik binnen notime tegen de muren op. Kan me heel goed voorstellen dat iemand met een zwaar hart zich niet op zijn gemak voelt.

Groot nadeel vind ik ook dat ik ga compenseren. Voor mijn gevoel kan ik met (insert random person) de wereld aan. Je kan immers altijd terug vallen op die ander. Nu probeer ik dat gat in te vullen met troep die je niet echt nodig heb. Momenteel zit ik wel in een fase waar ik dit heel goed realiseer en probeer dan ook meer aan me zelf te werken maar dit blijft een valkuil!

Komende vakantie word wel een echt studie (op persoonlijk vlak). Hopelijk kom ik met de nodige info terug! (potlood en papier gaan zeker mee!)

[Anneke]

Bij nader inzien is een subtiele wijziging op zijn plaats:

Als bushcraft je ding is, wordt samen leren en leven je ding.

[hvm]

Als je primitief leeft, denk ik dat er geen andere zinnige weg is dan samen leven en samen leren. Degenen hier die er graag alleen op uit trekken, gebruiken bushcraft misschien als ontsnapping naar een andere wereld, om even uit de moderne tijd van ingewikkelde structuren te stappen en even met zichzelf te zijn. Of misschien te zien hoe zelfredzaam ze zijn.  McCandless liet echter al zien dat je alleen erg kwetsbaar bent en ook Dick Proenneke bezocht zijn familie en vrienden af en toe.

Een woordenboek heeft het bij "bushcraft" alleen over: "The skills needed to survive in the bush, and by extension in any natural environment". Wie daarbij aan meer dan één generatie denkt, *moet* wel samen leren en samen leven

[jenniskens]

Goed punt denk ik hvm.
Voor mij  is het wel zo dat het een ontsnapping is aan de alle daagse drukte.
Als ik een drukke periode op mijn werk heb gehad dan ontsnap ik graag even aan de werkelijkheid.
Maar van de andere kant willen we ook allemaal graag weten voor onszelf dat we het alleen kunnen.

[arjuna]

komen nu op het punt van ,,zelf ,,zijn,
Er is al wat vertelt over de belevenis en je begint te zien wie allen kan en wie niet.
Er is ook duidelijk een ,,luxe ,,vraagstuk we leven in het westen en niet in de rimboe daar zijn de omstandigheden anders
daar heb je gewoon een groep nodig.

Dus nu is de vraag kan je als mens alleen van uit een gezonde leef omgeving dwz  geliefde dat is familie en vrienden
het aan om daar van te scheiden voor een paar dagen

Koen

[janvanloon]

Een paar dagen?
Zonder enige communicatie - ja maar moeilijk.
Meestal is het iedere avond even bellen, gewoon de stem te horen van de geliefde
( ook om te weten of alles goed is daar en ook te laten weten dat alles goed gaat met mij ).

[jenniskens]

Voor mij zelf is daar op het antwoordt Ja.
Ik heb dat vaker gedaan en heb daar van thuis uit ook alle ondersteuning bij.
Mijn vrouw heeft niets met Bushcraft maar begrijpt mij des te beter.

Interessant is wel dat mensen die echt afgelegen alleen wonen blijkbaar vaak zeer gezellige mensen zijn en graag gezelschap hebben.
Ik zie dat wel eens op documentaires en verwonder mij daar over, alhoewel ik het ook wel begrijp.