solo

[arjuna]

Wie van de 1798 leden kan een ervaring vertellen over minimaal 2 nachten alleen in een bos
en hun ervaring hier over
Ik heb al een keer gevraagd om een week geen conversatie ergens over te voeren en dat wil ik ook bij dit onderwerp proberen.
Dus graag echte belevenissen en wat je daar bij voelt je mag als man reageren dus het kleineren mag.
En in het geval van een vrouw graag een echte belevenis.

De tekst alleen zal al zou wat vragen geven ,maar in dit geval, koop de goede schoenmaat ander zal deze schoen nooit passen

koen

[Silverback]

Is 4 nachten in de Flevopolder voldoende?

[jenniskens]

Je merkt snel dat geen mensen om je heen toch wel eenzaam is.
Maar je komt wel helemaal tot rust.
Wel is er een verschil als je het eten bij je hebt dat je lang niet zo actieve bent als dat je het eten moet zoeken. 

[Silverback]

Persoonlijk vind ik alleen zijn wel prettig. Vuurtje, sigaartje, kop thee en een goed boek en ik kom de week wel door. Voor mij is alleen het bos in vaak een prima remedie om alle drukte van mij af te zetten. Ik weet niet hoe het is na een paar weken, maar een weekje is prima, bovendien heb je overdag toch altijd wel mensen om je heen of in de buurt, alleen zijn beperkt zich dus tot de avond en de nacht, het grootste deel dus met de luiken dicht en op 1 oor

[Teacher]

Ik merk dat ik snachts minder goed slaap, ik "waak" meer, zeker als ik wild kampeer.
S'avonds een beetje snijden aan het kamvuur is wel fijn, sigaartje en vroeg in je hangmat om je levensloop eens te overlopen (niks psychologisch gewoon je werk, thuissituatie, enz)
Overdag struinen in de omgeving op zoek naar dieren sporen en bruikbare materialen.
Ik heb soms momenten dat ik culinair kook maar ook momenten dat het gewoon water opwarmen is en in een gevriesdroogd zakje gieten is.

[rude]

Heb al meerdere solo-ervaringen achter de rug. Ik word meestal ervaren als een introvert persoon, hoewel men meestal de mening moet herzien wanneer men mij echt leert kennen.

Voor mij is alleen zijn in the woods echt een vorm van therapie, om zaken uit het verleden te overdenken of om dingen goed te plannen voor de toekomst. Eigenlijk zijn al die bushcraft-skills die er bij komen kijken echt om het mezelf comfy te maken, ik pas ze automatisch toe. Twee of meer dagen alleen zijn zijn ook ideaal om bepaalde nieuwe skills onder de knie te krijgen of om eens op het gemak oude skills terug op te rakelen. Ben zo al thuis gekomen met drie meter natuurlijk touw... :)

Begrijp wel de sneer naar de vrouwen toe niet echt, ken genoeg vrouwen die ook 'echte' belevenissen beleven op solo-trips.

Arjuna, welke belevenissen heb jij beleeft? Of hoe zie jij solo-trips etcetera?

Maar om nu echt een belevenis van mezelf te delen:

Vertrok eens naar zuidelijk België, prachtig weer! Ik kom aan, STORM! Ik kon kiezen, terug de auto in naar huis of toch maar even die tarp aanspannen, slaap-kit eruit, Trangiaatje, potje koffie... en zo heb ik toen twee dagen onder een tarp doorgebracht, op 9 vierkante meter. Heb in de dag gewoon mijn kit helemaal tot in den treure op orde gebracht, lijstje gemaakt met wat er miste en enkele items helemaal verbannen. Waren twee dagen die vele ideeën hebben opgebracht en vele teleurstellingen uit het verleden hebben doen verwerken.

Maar in the end ga ik er toch liever op uit met gelijkgezinden, ik hou vooral van het kennis delen met anderen. Ik geniet er van om iemand een nieuwe skill te leren en ook van anderen onbekende skills aan te leren.

[Trailtraveller]

Toen ik een jaar of 18 was, 5 dagen solo in de winter (eind februari) in de bossen rond Winterberg. Toen geleerd bij een houtvuurtje de sneeuw geheel weg te graven (bij voorkeur) en te stoken op de harde grond of een soort greppeltje waar smeltwater in weg kan (gaat net goed, maar veel minder handig). 3 dagen langlaufen met een rugzak. Was nog niet echt bushcraft. Wat me wel meeviel toen was de hoeveelheid wandelaars. Ik ben tijdens de tocht niet veel mensen tegengekomen.

Je leert dan dat sneeuwcondities behoorlijk extra tijd vergen. Rugzak goed in te pakken en vooral geen "goedkope" tent mee te nemen die te zwaar is. Toen ook het genot van handwarmertjes in de slaapzak ontdekt. Dit ondanks een slaapzak die de temperatuur goed aan moest kunnen. Als je stil zit slaat de kou genadeloos toe. Nachtelijke temperatuur rond de -10 gr. celcius met een M80.

De tocht was totaal (geschat) 55-65 km.

[Silverback]

Herkenbaar Teacher!

[Een pan's hobby kok]

[quote="Silverback"]
Herkenbaar Teacher!
[/quote]

ja

[janvanloon]

goh, de eerste keer buiten...
geen oog dicht gedaan en schik hebben van ieder geluid.
Na de eerste nacht bedenk je je dingen zoals: een beer,leeuw, belgie... mja 
te veel film en te weinig ervaring met het buitenzijn en de geluiden ( knorrende egel of zo )
sinds is het beter ( godzijdank )
Zoals pieter aanhaalt bij het wild slapen meer waakzamer.
bij samenkomsten is het de eerste nacht toch wat meer gewaar zijn. tweede en derde nacht maak ik meer lawaai dan een everzwijn.

Bij het vuur nadenken over personen die ik heb verloren of gewoon naar de sterren kijken.
ontspannen en een zen moment vinden. iets wat ik op dat moment op die plek alleen heb. gewoon niets denken... meer voelen met je zintuigen.

overdag ben je bezig met vanalles en denk je zo niet na. dan heb ik een routine meer ( slaapplek, vuur, eten, drinken regelen ).
in groep zul je niet snel mijn stem horen... ( misschien de volgende keer een pc meenemen, dan kan ik het typen ) dat gaat vlotter dan praten met medemensen ( en zelfs echte vrienden ).

[HJ]

Diverse keren gedaan onder diverse omstandigheden (variërend van solo exfiltratie tot survivaltrip tot een paar daagjes ontspannen)

Zoals anderen ook al aangaven: Een extra alertheid 's nachts. Opvallend vind ik wel dat ik toch uitgerust terugkom.
Overdag houd ik zo veel mogelijk een vast ritme aan, doe mijn dingetjes of zit voor me uit te staren.

De eerste dag merk ik dat ik nog aan 't afschakelen ben van het normale bestaan. Dat wordt wel beter naarmate je wat langer alleen bent.

[Een pan's hobby kok]

Ik doe dit zeker graag solo.
liefst in de herfst of winter vroeg vuurtje eten en lekker vroeg de hang mat in luisteren naar de wind /regen mijn gedachten laten gaan waar hij heen wil niks moet niks hoeft als bepaal je zelf echt even IK,IK en de rest kan .st.......

[ger010]

Heb dit in Nederland al eens gedaan,
mijn maatje kon niet en ik had echt
vitaminen gras nodig :)

Vond er weinig aan eigenlijk maar was
voor een dagje goed te doen. Boek mee
hangmat beetje wandelen.

Voor aankomende trip naar Zweden heb
ik wel weer de urge zoals ik me nu voel
ga ik dat ook weer een dag solo...

In het base camp is het betrekkelijk luxe
en met de solo neem ik enkel een tarp mee
(natuurlijk matje en slaapzak) om onder te
slapen.

[oud deelnemer 4]

'n nachtje ergens alleen in het bos wachtend op de ochtend gloren om foto's te schieten van dieren.....tel ik eigenlijk niet meer mee bij solo want dat is zo vaak aan de orde, iedere week als 't kan wel eens, zeker in de zomer en herfst periode. Langer solo ben ik ook al vaker weg geweest de door de Ardennen de Eifel of door Polen. Helemaal niemand tegenkomen is bijna nooit 100% mogelijk en de beschaving ligt al om de hoek bij wijze van spreken. Vervelen doe ik me nooit er is altijd wel wat te zien te leren te oefenen of te lezen. Bovendien is het vroeg in de veren en weer vroeg eruit. Als er teveel te horen is van de beschaving dan slaap ik lichtjes maar is het alleen maar de beestjes en de wind dan slaap ik lekker door. Als jochie van 10 ging ik al met vriendjes ergens een hut bouwen en bleven we er overnachten, dus 'bang' of 'onbekend' is er allang niet meer bij.

De langste solo heb ik in Nepal ondernomen in een zijdal bij Dingboche, daar hen ik na een Everest Basecamp bezoek van 2 weken een weken solo gedaan in hutjes van de lokale bevolking die deze gebruiken in de zomer als ze hun vee in de zijdalen laten grazen. Maar als het Everest seizoen afloopt dan trekken de sherpa's zich ook weer uit de zijdalen terug en dan staan die hutjes leeg tot volgend jaar. En toen heb ik m'n intrek genomen. De eerste 10 dagen was ik constant van lager gelegen dorpjes naar de afgelegen hut op en neer aan het lopen voor fourage en hout. Daarna het dal niet meer uit gekomen. Na de eerste week in het dal alleen begon de onrust toe te slaan die weer weg ebde na 'n paar dagen. Alleen zijn kan ook heel lekker zijn.

een andere grote solo tocht was door de Thar woestijn van Pakistan naar India. 10 dagen stappen door zand en keien velden, met alle bagage bstaande uit eten en vooral drinken. toen ik aan de Indiase kant werd begroet door het Indiase leger was ik wel blij ze te zien, de boete die ik kreeg was minder 

of die keer solo in Tibet.....

kortom vaak genoeg solo weg geweest en waty de toekomst brengt dat weten de sterren....

[EdgeOutdoors]

Het meeste is wel al gezegd denk ik. Ook al redelijk wat solo op stap geweest. Probeer het gewoon uit en zie hoe je je er bij voelt zou ik zeggen.
Het is ook niet abnormaal dat je bv iets minder slaapt omdat je alleen in het bos ligt, en zelfstandig je plan moet trekken zonder een maat ofzo bij je te hebben.

Al die dingen wennen wel vind ik. Ik slaap nu ook met oordoppen zodat ik niet wakker word van lawaai ed. Ik slaap dan een stuk rustiger...