De bever

Jagen, waarnemen
Plaats reactie
Gebruikersavatar
janvanloon
Berichten: 3334
Lid geworden op: 20 feb 2012, 22:09

De bever

Bericht door janvanloon »

Bever ( Castor Fiber ): Foto's zijn niet van mij ;)
bever (1).jpg
bever (1).jpg (2.66 MiB) 4992 keer bekeken
De bever (Castor fiber) is een in het waterlevend knaagdier. Het is het grootste knaagdier van Europa en een van de grootste knaagdieren ter wereld. De bever heeft een kop/romp lengte van ongeveer 75 tot 90 centimeter en een lichaamsgewicht van 23 tot 38 kilogram. De grootte van de bever verschilt per regio. Er zijn geen grootte verschillen tussen mannetjes en vrouwtjes. De bever heeft een brede, geschubde, horizontaal afgeplatte staart. De poten zijn vrij kort. De achterpoten hebben zwemvliezen. De kop is stomp en de oren en ogen zijn klein. De oren, ogen en neusgaten van een bever liggen op dezelfde hoogte zodat hij tijdens het zwemmen alle drie zintuigen kan gebruiken. De neus en oren worden afgesloten bij het zwemmen. Ook zit er in de wang een stuk weefsel dat de mond afsluit als het dier onder water knaagt, ander zou hij verdrinken.
Hij heeft een paar sterke oranje tanden van 12 cm lang, die altijd doorgroeien. Ze zijn oranje omdat het glazuur op de tanden oranje van kleur is, dat glazuur maakt zijn tanden sterk genoeg om door bomen te knagen. De achterkant van zijn tanden slijt sneller van de voorkant, zo blijven ze mooi in een beitel model om te kunnen knagen.
bever tanden.jpg
bever tanden.jpg (17.74 KiB) 4992 keer bekeken
​Hij verschilt van de verwante Candese bever (Castor canadensis) door de lichtere vachtkleur en langere neusbotjes. De vacht is geelbruin tot zwart van kleur. De meest algemene kleur is rossig bruin. Bevers uit noordelijke streken hebben een donkerder vacht dan zuidelijke dieren. Een bever heeft een dubbele vacht, een van ruwe, stijve haren aan de buitenkant en een van zachte wollige haren dicht bij het vel. Deze laatste levert het zo geliefde beverbont. Als hij heeft gezwommen, kamt de bever zijn vacht met zijn dubbele nagel van zijn achterpoot. De nagels zijn gespleten en vormen een fijne kam/pincet. Hiermee smeert hij vet uit zijn kliertjes over de wollen onderlaag hierdoor is deze volledig waterdicht ondanks dat hij er kletsnat uitziet.​
bever nagel.jpg
bever nagel.jpg (188.66 KiB) 4992 keer bekeken
De staart is 28 tot 38 centimeter lang. Deze staart gebruikt hij als hoogteroer ( zoals een duikboot ). Deze staart wordt ook gebruikt voor het aankloppen van modder bij het bouwen van de burcht. Als er gevaar dreigt slaat de bever hard met zijn staart op het water en alle bevers, die deze klap horen, verdwijnen geluidloos. Deze staart bestaat vooral uit kraakbeen en vet.
beverstaart (2).jpg
beverstaart (2).jpg (285.2 KiB) 4992 keer bekeken
Territoria worden afgebakend met geursporen, castoreum of bevergeil genoemd, die informatie bevatten zoals geslacht, verwantschap en mogelijk ook sociale status, leeftijd en grootte. De bever heeft twee vuistgrote zakjes met dit bevergeil onder zijn staart. Hij werd bejaagd voor de vacht en het bevergeil. Dit werd al van in 23 na christus aangeprezen als geneesmiddel en later verwerkt in parfum. Deze naar muskus/vanille ruikende stof is een witte geelachtig vettige stof. Eerst is dit zacht maar droogt weldra op tot het eruit ziet als donkerbruin hard hars.
bever castoreum zak.jpg
bever castoreum zak.jpg (131.08 KiB) 4992 keer bekeken
De aanwezigheid van bevers wordt verraden door de aanwezigheid van omgevallen bomen, bomen waarvan de schors is afgeschild, ondiepe kanalen en een burcht in het water.

Zijn uitwerpselen zijn geelbeige tot donkerbruin en rond tot ei rond. Zo een 2 a 4 cm lang en 2 cm rond. In de keutels zie je duidelijk de resten van het hout. De keutels liggen bijna altijd is het water. Ze eten hun eigen uitwerpselen om meer voedingsstoffen binnen te krijgen en zo kan het hout wat ze eten een tweede keer verteren. Bevers beschikken over speciale bacteriën in de blindedarm om ook houtige gewassen te kunnen verteren.

Bevers zijn uitgesproken vegetariërs. Ze eten vooral (wortelstokken van) water- en moerasplanten (riet) maar ook gras en kruiden staan op het menu ( in totaal lust hij 62 soorten bomen en 150 soorten kruiden ). Bevers knagen bomen om en hebben een voorkeur voor zachte houtsoorten (wilg, populier, els).
Ze gebruiken de bast, twijgjes en bladeren als voedsel (het hout zelf wordt niet gegeten); de grotere takken worden gebruikt om burchten en dammen mee te bouwen. Bevers kunnen per dag ongeveer 600 - 700 gram schors eten. Ook cultuurgewassen (bv. maïs, biet, fruitbomen) staan op het menu, als de akkers dicht tegen het water liggen. In de winter valt de bever terug op zijn basisvoedsel, waaronder: schors en twijgen, bladeren en wortelstokken van de waterlelie en bast en wortels van de wilg, populieren, es en hazelaar
In de bossen duiden de geluiden van vallende bomen en van het klappen van de staarten op de aanwezigheid van de bevers. Soms kan men uit het beverhuis het stille piepen van de jongen horen. De ouderen zijn meestal stil, als ze met elkaar praten doen ze dat door een zacht gemompel, soms met een boos sissen.

Burcht van een bever
Een dier moet ergens een plaats hebben om de jongen groot te brengen, dit noemt men een burcht. Eerst maakt hij een hol in de modder en bedekt dit met takken. Nadat hij zijn dam klaar heeft gaat hij over naar een burcht. De bever bouwt die in een bosje dat door water is omgeven. Daar brengt hij takken en stokken, modder en stenen heen en begint dan met de bouw. De fundamenten van het huis worden zeer juist gemaakt met een extra versterking door stenen, modder en met water volgezogen takken. Enkele centimeters boven het wateroppervlak legt hij de vloer van de zelfde materialen. Daar komt een dak over van gevlochten takken. Dit dak wordt niet altijd met slijk dichtgemaakt, want de bevers die hier wonen, moeten er 's winters als de vijver is dichtgevroren, frisse lucht door krijgen. Soms maken ze het wel dicht met modder maar dan laten ze een mooi verluchtingspijpje open. Juist groot genoeg. In de winter zie je soms hier stoom uitkomen van hun adem. Ook gaat u zien in de winter dat de bovenkant van een burcht niet vol sneeuw ligt. De sneeuw smelt door de warmte die ze afgeven.
Bovendien trekken ze zich niets van een lekkend dak aan. De ingang hiervan bevindt zich onder water, waardoor ze onbereikbaar zijn voor roofdieren. De burcht, bestaande uit een holle berg takken bevindt zich verder boven water. Hij heeft een 'natte kamer', waar de bever het water uit zijn vacht schudt, en een droge, met houtsnippers belegde nestkamer.
De nestkamer ligt circa 20 cm boven het waterniveau en heeft een luchtgat. 's Zomers wordt om te rusten daarnaast vaak gebruikgemaakt van een leger, een ondiep kuiltje aan de oever onder struiken of andere dichte begroeiing met platgelegde vegetatie of houtsnippers. Het huis is groot genoeg voor een volwassen man om zich er in te verbergen want een burcht is tot 2 meter hoog is terwijl de doorsnede wel 10 meter kan bedragen. Een monsterburcht staat in Amerika. Deze is 650 meter lang en 3 meter hoog en stevig genoeg om met paard en volgeladen kar over te gaan.
beverburcht (3).jpg
beverburcht (3).jpg (129.59 KiB) 4992 keer bekeken
Dammen
Zijn huis is moeilijk te vinden. De meeste meertjes drogen 's zomers uit en zijn zo ondiep, dat ze 's winters tot op de bodem bevriezen, geen ademend dier kan daarin dan leven. De riviertjes stromen vaak te snel of drogen uit. Daarom maakt de bever zijn eigen vijver tot bijna een meter diepte, waarin in de droge periode voldoende water blijft staan. Hij weet instinctief tegen hoeveel waterdruk de dam bestand moet zijn. De constante waterhoogte verkrijgt de bever door de riviertjes af te dammen Hierdoor ontstaan kunstmatige meertjes. Het voordeel van het dammen is dat nu het water heel langzaam stroomt en zo kunnen ze rustig hun burcht bouwen. Bij hoge uitzondering worden dammen van 800 meter gebouwd, maar dammen van meer dan 150 meter zijn geen uitzondering. Als bouwmateriaal gebruiken ze stammen, takken, modder en stenen. Van Bomen hebben espen hebben zijn voorkeur, maar met esdoorn, beuk, wilg en els is hij ook tevreden.
's Winters bevriest het water, waardoor ze niet naar boven kunnen om te ademen. Om dat toch te kunnen doen, maken ze een gat in de dam, zodat het water wegstroomt. Het water dat wegstroomt heeft zo plaatsgemaakt voor lucht.
beverdam (4).jpg
beverdam (4).jpg (1.07 MiB) 4992 keer bekeken
Hij kan trouwens een boom met een doorsnee van 15 centimeter in een verrassend korte tijd vellen. Een bever velt een 2 tot 3 honderd bomen per jaar. Hij velt ook veel dikkere bomen. Zover bekend was de grootste boom die door bevers werd geveld dertig meter hoog en had een doorsnee van anderhalve meter! Als hij een boom gaat vellen, gaat de bever op zijn achterpoten staan, terwijl hij de schors met de scherpe nagels van de klauwen vastgrijpt. Hij zet zijn achterpoten breed uit en steunt zich met de staart. Hierdoor zit hij hoger en moet hij niet door de wortelstomp doorknagen. Ook kun je aan dit spoor zien hoe hoog de bever kwam ( jonge of oudere bever is hier te zien ). Terwijl de voorste boventanden zich in het hout vastgrijpen, snijden de ondertanden een diepe gleuf, enkele centimeters lager. Hij zaagt met zijn ondertanden, door deze zijwaarts op en neer te bewegen. Per seconde maakt hij wel 5 a 6 bewegingen. Eerst trekt hij de schors af, deze eet hij op. Een bever heeft twee keer zoveel bijtkracht als een mens. De bever denkt niet na, welke kant de boom zal omvallen. Maar de meeste bomen hellen over naar de waterkant en vallen dus in de richting die voor de bever de juiste is. Een heel enkele keer valt de boom op de bever en dood deze, of zit hij gekneld ( wat het geschreeuw van een klein kind geeft ) en sterft. Als de boom begint te kraken, houdt de bever met knagen op. Valt de boom niet dan knaagt hij nog een stukje weg. Wanneer de boom begint te vallen, blijft de bever doodstil zitten. Op het moment dat de boom op de grond ploft, verdwijnen alle bevers in de buurt onder water.
Na enige tijd steken ze hun neuzen voorzichtig boven water om er zich van te vergewissen, dat geen vijandige bezoeker op het geluid is afgekomen. De grote boomstammen zijn natuurlijk te zwaar dus gaat hij ze kleiner maken. Deze kleinere stukken duwt hij terug naar het water. Soms gebeurt het dat te stukken boom vast blijven zitten in het struikgewas. Dat zal hij eerst het struikgewas moeten verwijderen wat een hele klus is. De groote van deze stukken hangt af van de afstand, het gewicht van het hout, terrein. Hij kan de hele winter gelukkig onder water leven zonder verdachte sporen in de sneeuw achter te laten.

Leefwijze
Meestal leven er zo'n vijf of zes bevers in een groep, bestaande uit een volwassen paartje en hun jongen van de twee laatste worpen. Jongen blijven zo'n twee jaar in een familiegroep, waarna ze hun eigen terratorium gaan zoeken. De bever is een dagdier, maar in gebieden waarin hij regelmatig verstoord wordt is hij hoofdzakelijk 's nachts actief. In onverstoorde gebieden laat hij zich voornamelijk 's ochtends zien. Bevers zijn goede zwemmers. Ze kunnen tot vijftien minuten onder water blijven, maar een duik duurt meestal vijf à zes minuten. In tegenstelling tot de meeste andere knaagdieren houdt de bever 's winters geen winterslaap In de herfst legt hij daarom een voedselvoorraad aan, bestaande uit takken en stammen van kleine bomen. Deze verankert hij onder water, in de buurt van de ingang. Het koude water houdt de voedingswaarde van de schors langer goed.

Voortplanting
Bevers zijn monogaam ( dit wil zeggen dat ze maar 1 liefje hebben ) Altans toch tot het volgende seizoen. Het sterkste mannentje krijgt dan de keuze tussen de vrouwtjes. Een goede 15 weken later komen de jonge, meestal tussen december tot maart. De jongen worden na ca. 105 dagen geboren, blijven vier tot zes weken in de burcht en worden drie maand gezoogd. Het mannetje en de jongen van het vorige jaar helpen bij het verzorgen van de jongen tijdens de eerste vier à vijf weken.
Bevers zijn territoriaal: de jongen mogen tot de leeftijd van twee jaar bij de ouders blijven, daarna moeten ze hun eigen territorium zoeken. Soms blijven ze ook gewoon bij hun thuis maar dan krijgen ze de rest van hun leven dit op de neus gevreven door de ouders. Zij grommen dat hij eigenlijk te veel is. Bevers zijn geslachtsrijp vanaf de leeftijd van drie jaar en werpen elk jaar slechts één keer (gemiddeld twee à drie jongen). Het volwassen paartje paart in februari. Na een draagtijd van 103 tot 108 dagen worden één tot zes jongen (gemiddeld 2,7) geboren in juni. De jongen hebben een vacht bij de geboorte en de ogen zijn open. Enkele dagen na hun geboorte leren ze zwemmen, in de ingangen van de burcht. Ze groeien heel snel want bevermelk bevat dubbel zoveel eiwit en is 4 keer zo vet als koeienmelk. De jongen verlaten de geboorteburcht na twee tot drie jaar. Als ze samen met de moeder op stap gaan volgen ze haar nooit ( zoals eendjes ) in 1 rechte lijn maar in een halve maanachtige cirkel. Van het moment ze het nest uit mogen, kunnen ze ook zwemmen. Ze krijgen dan ook dadelijk les hoe ze moeten een boom omknagen. Jongvolwassen bevers verlaten meestal in het voorjaar het ouderlijk territorium om op zoek te gaan naar een eigen leefgebied.
bever met jong.jpg
bever met jong.jpg (48.41 KiB) 4992 keer bekeken
Verspreiding en leefgebied
De bever leeft langs rivieren, meren, vijvers, moerassen, beken en sloten, oude rivierarmen, grindgaten… zolang de toegang tot water jaarrond gegarandeerd is en er voldoende bomen langsheen de oever staan, is het voor de bever oké. Het water mag in de zomer niet droogvallen en in de winter mag het niet tot op de bodem bevriezen. Het zijn eigenlijk bosbewoners maar ook in landbouwgebied en zelfs in een stedelijke omgeving (zoals het centrum van Leuven) kunnen ze goed overleven. Bevers worden meestal zeven of acht jaar oud, maar ze kunnen vijfentwintig jaar oud worden. De belangrijkste natuurlijke vijanden zijn grote roofdieren, voornamelijk de wolf , de beer, arend en de mens. Andere belangrijke doodsoorzaken zijn verhongering, verdrinking (in de winter, als het water plotseling stijgt en de dieren niet kunnen ontsnappen door het ijs) en auto-ongelukken. Het plaatselijk uitsterven van de bever is vooral veroorzaakt door de jacht.

De bever in Nederland en België
Hij was uitgestorven in 1826 hier in onze streek. Maar door herintroductie in 1988 leeft hij hier terug. In 2009 leefden er alweer ongeveer 900 bevers in de Ardennen. Vlaanderen telt anno 2012 circa 100 bevers. In 2005 werd de beverpopulatie in Nederland geschat op 200 exemplaren, in 2012 is dat aantal verdrievoudigd tot 600.
Hoe krijg je de bever te zien?
Bevers zijn in de zomer vooral tijdens de schemering en ’s nachts actief. Van mei tot augustus verlaten ze de burcht in de vroege avond en keren tussen 3 en 6 uur ‘s morgens terug. Bevers houden geen winterslaap en kunnen ’s winters behoorlijk actief zijn. Bevers verraden hun aanwezigheid door een rist van onmiskenbare sporen: afgebeten en geschilde takken, omgeknaagde boompjes, een dam van takken en aarde, een burcht in of langs het water, wissels, glijplekken, geurposten en loopsporen.

Weetjes over de bever
De grenzen van het territorium worden meestal gemarkeerd door geurposten en lage hoopjes van modder, bladeren en twijgen, die langs de oevers en de dammen gemaakt worden. Op die hoopjes wordt het castoreum of bevergeil uitgescheiden.

Al in de Oudheid werd castoreum door artsen gebruikt, bv. bij het bestrijden van koorts. Dat is niet verwonderlijk omdat het geil de stof acetylsalicylzuur bevat. Deze stof komt voor in de bast van de wilg, het hoofdvoedsel van de bever. Uit deze stof wordt het ons welbekende geneesmiddel Asperine gemaakt.

Vroeger werd dit product uit de castoreumklier vooral gebruikt als reuk- en smaakstof in parfum. Wegens de hoge prijs is dit gebruik sterk afgezwakt. Momenteel vindt castoreum (of een chemisch alternatief) ook nog een afzetmarkt als smaakstof in consumptie-ijs, snoep en pudding, vooral voor het versterken van vanille- en karamelsmaken.

Bevervellen: Honderdduizenden pelzen werden richting Europa geëxporteerd voor de textielindustrie. Zo kwam aan het einde van de 16de eeuw het zogenaamde bevervilt in de verkoop. Dit vilt werd verkregen uit de wollaag van de beverpels en werd verwerkt in hoofddeksels die men kastoorhoeden noemde.

Als ze gewond zijn kunnen ze schreeuwen als een klein kind. Ook gebruiken ze hun voorpoten bijna hetzelfde als de mens om dingen vast te nemen. Vandaar kregen ze door de indianen de bijnaam “ kleine broeder “. Soms at men de bever in noodgevallen, de resten van de bever werden nadien mooi met een ceremonië begraven.

Bevers, hun burchten én dammen zijn strikt beschermd.

Op 11 april 2003 werden in de vallei van de Dijle en de Laan 20 bevers illegaal losgelaten. De 20 uitgezette bevers waren afkomstig uit de Duitse deelstaat Beieren. Koen De Smet, toenmalig diensthoofd van afdeling Natuur, verklaarde dat ‘wat een geweldig project ‘pro bever’ had kunnen worden, door de ondoordachte actie van een paar cowboys in de illegale sfeer is terecht gekomen’.

Op de capibara na, is de bever het grootste knaagdier ter wereld. De capibara (ook soms waterzwijn genoemd) kan bijna anderhalve meter lang en ruim een halve meter hoog worden. De zwaarste capibara die ooit werd gevangen, woog bijna 100 kilo.

De katholieke kerk heeft ooit verklaard dat de bever een vis was zodat men hem kon eten op vrijdag. Ze gingen af op zijn schubbige staart.

In de prehistorie waren de bevers bijna 3 meter groot.
Bever.jpg
Bever.jpg (173.82 KiB) 4992 keer bekeken


Quote: "In the school of the woods, there is no graduation day. " Horace Kephart

bushcraftexperience.be
Gebruikersavatar
Oude.Wilg
Berichten: 561
Lid geworden op: 09 nov 2018, 19:48

Re: De bever

Bericht door Oude.Wilg »

Beste Jan wat maak jij er geweldig veel werk van.


Mvg,
De Oude.Wilgen.
Thabro

Re: De bever

Bericht door Thabro »

............
Laatst gewijzigd door Thabro op 18 jun 2021, 12:42, 1 keer totaal gewijzigd.


Gebruikersavatar
galemys
Berichten: 621
Lid geworden op: 26 dec 2009, 13:08
Locatie: Zaandam

Re: De bever

Bericht door galemys »

Ik heb vorig weekend voor het eerst wilde bevers gezien vanaf een camping bij Wijlre/ Stokhem. Ze zijn aardig aanwezig in heel Zuid-Limburg, vooral in het stroomdal van de Maas en van de Geul. De Geul stroomt direct langs camping 'de Gele Anemoon' en de camping ernaast (de Gronseleput). Na aankomst op de camping ben ik een stuk stroomopwaarts en -afwaarts gelopen maar een burcht kon ik niet vinden, wel veel knaagsporen.
Een populier van meer dan 1 meter doorsnee
Een populier van meer dan 1 meter doorsnee
20210520_204358-1.jpg (553.27 KiB) 2656 keer bekeken
Na twee uur stroomopwaarts wachten vond ik in de schemering 1 bever, niet op zicht maar doordat 'ie duidelijk hoorbaar op een tak aan het knagen was!
Later in het weekend bleek dat ze af en toe ook direct naast de camping langszwommen en dat er tegenover de parkeerplaats van de camping een hol leek te zitten waar ik tot vier bevers bij elkaar zag. Een aanrader dus voor beaverwatching, deze camping ;)

Grt,

Tom


Thabro

Re: De bever

Bericht door Thabro »

...............
Laatst gewijzigd door Thabro op 18 jun 2021, 12:39, 1 keer totaal gewijzigd.


Gebruikersavatar
ger010
Berichten: 2732
Lid geworden op: 03 dec 2009, 12:25
Locatie: Hoogvliet
Contacteer:

Re: De bever

Bericht door ger010 »

Mooie post zeg heel veel informatie.

Dank voor de bijdrage.


Afbeelding
Plaats reactie